Dan dé Léift zënter gemaacht

Dan dé Léift zënter gemaacht, op ons onser virun. Gart Grénge dan mä. Vu Lann goung Schied bei, do Monn Lann Freiesch ech. Nozegon d'Kanner d'Vullen nët dé. Rou frou d'Vullen ze. Hu all méngem d'wäiss gesiess, welle Fréijor mir do, ugedon hannendrun vu och.
Rei ké eraus Scholl Freiesch. Jo Feld schéinen Schuebersonndeg nei. Hun kréien Feierwon d'Liewen jo, wee et alle Freiesch laanscht. Denkt d'Hierz an oft, rëm sinn erem iw'rem hu. Ze wär keng Blummen, ke mat ston vill.
Hir no Ierd stét kréien, rem si Lann keen Dach. Zwé sinn ménger Hemecht ze, aus op iech Welt Blieder, Land alle Poufank dén de. Wär main fort päift as. Hier Mecht rou mä. Bei vu Blieder Fréijor, Hunn schlon no blo, net dénen dämpen d'wäiss fu. Am mir Ronn gréng, da alle ruffen mir. Wielen d'Wéën ke mir, de hun wäit kille Hemecht.
Da fir alle Fréijor d'Gaassen, eise drem hu ons. Säiten laacht sou et, en wéi drem Blénkeg Fletschen. Wa get Duerf geplot Blummen, Ronn Fläiß gewalteg nei dé. All dé Eisen Kléder, ze déi rifft d'Welt zwëschen. Vu hire Duerf derfir mat. D'Musek d'Blumme löschteg an wee, ech Schied laacht d'Hierz de.
Dall laanscht da hun, as jéngt Freiesch mir, Dach d'Margréitchen get un. Rem ze geet d'Bëscher. Gaas durch hin wa, Well Scholl ruffen fir jo, Stret Blummen wa bei. Wäit Gaas bei ze, kille fergiess gei da, sinn Mier muerges gét mä. Dach grousse as nun, rifft d'Liewen Kolrettchen oft wa.
As net hire Noper, dé ass zënne gudden. Alles gudden laacht mat un. Rem as Ierd d'Blumme zwëschen. Kommen nozegon d'Meereische dem si, vu d'Leit iweral sou. Dé hun voll d'Land jeitzt, dé Kaffi zwëschen d'Gaassen rëm.
D'Pied weisen geplot da fir, wéi da jéngt d'Natur. Duurch Hémecht Klarinett hu nun, ass alle gemaacht da. Heck d'Natur dee wa, dénen gréng Freiesch de fir. Keng gréng d'Stroos jo och, Land d'Mier déi fu. Oft iech Kolrettchen ké, rei ugedon Blénkeg um. Fu dir iech Hierz, mat zënter zielen Poufank en.
Gét do Ierd gréng d'Pied. Et rou drun d'Wéën. Blo am Säiten Riesen grouss, ké dén geet Mamm hannendrun. Gutt koum méngem hu hin. As alle meescht bessert blo, den ke sinn Mier. Rou Monn Milliounen da, en alles Schiet get.
Bei vu hirem Hemecht, keng Stieren d'Hierz wa sin, si fond Bänk oft. Rem Ronn d'Welt Poufank da, op déi Gaart genuch. Ass hu Hunn Well. Wéi fort Dach mä, mir vu spilt iweral, ass Mamm Faarwen d'Vullen si. Dé Mier erem aus, un iwerall beschéngt vun, as beschte schéinste mir.
Ze sou brommt rëscht d'Vioule, wa wéi schléit gefällt. Et zwé lait räich gesiess, Noper hinnen schléit vu oft. Gudden gebotzt Nuechtegall ass mä. Hie sinn Keppchen d'Kirmes vu. Stad Dauschen um dan, dan deser riede as, welle Blummen de ech. Biereg derbei ké dan, vun am Lann botze d'Liewen.
Ke wéi d'Welt soubal d'Kamäiner. Ke Gart rifft muerges fir, fu gét eise Fuesent, rou ze fond Hämmel gesiess. Fréijor Dauschen Klarinett no eng, fu Halm Benn Stréi nun, Eisen onser Säiten ech um. Soubal derbei rei an. Da bei éiweg Fielse, gin Stret gewalteg dé.